Au revoir

Wiecie, wiesz (?) dlaczego, bo chciałam być potrzebna, czuć, że komuś zależy, że ktoś chce ze mną przebywać, słuchać mnie, przytulić, pocałować. By przestać istnieć, zacząć być. Trzymać kogoś za rękę i czuć się bezpiecznym, patrzeć przytulonym w gwiazdy, na drzewa, na cokolwiek. Nie chodzi o miłość, chodzi o bliskość. Być dla kogoś kimś, nie tylko bezbarwną osobą, których tysiące przelewają się przez życie. Wiedzieć, że mam się z kim spotkać, do kogo przytulić. Nic więcej. Bo miałam dość obojętności, wiem nic nie trwa wiecznie i źle by było jeśli by coś trwało. Chciałam powiedzieć precz monotonii, bo chciałam być ważna.. A dlaczego w czasie przeszłym, bo nie wiem, czy chcę dalej, tak, tak , niezdecydowanie, związane z wiekiem..

                          WŁAŚNIE DLATEGO. WAM WSZYSTKIM. KTÓRZY PYTALIŚCIE.

Dlaczego biedronka? – Bo biedronki są fajne, bo mogłam pisać w 3. os. a nie w 1, bo równie dobrze nie mogłoby się odnosić to do mnie, bo tak

                       WŁAŚNIE DLATEGO RENIU

Dlaczego to napisałam?

Nie dlatego, że pytali, bo chciałam powiedzieć, a mówić nie umiem wbrew pozorom, pisać też, najwyżej słuchać, patrzeć, ale niewielu chce być dostrzeżonym i usłyszanym – bo nie potrafiłam tego wykrztusić

Bo wszystko to pozory

Nie wierz temu co widzisz

Co to zmieni

Nic nie zmieni

Gówno zmieni

A dlaczego używki? – Bo pozwalają topić myśli, pozwalają nie myśleć – jedyną rzecz jakiej ostatnio potrzebuję, i w tym  momencie niewiele mnie już obchodzi

Nie wierz nigdy w to co widzisz

Nie wierz, do cholery

Nie wierz w to czego słuchasz, jeśli słuchasz nie uważnie.. nie wierz

Mężczyźni mają takie głupie życie, ciągle bronią swej bezcennej nietykalności, śmiesznego terytorium. Najczęściej obawiają się, że ktoś mógłby odkryć pustkę panującą w środku. Żyją jak gdyby w dekoracjach filmowych, które zwiedzać można w studiach filmowych wytwórni Universal, budują piękne fasady, za którymi rozpościera się pustka, istnieje jedynie front dla turystów.

WILLIAM WHARTON

ADIEU

Przepraszam nie wtajemniczonych

A teraz pewnie wyjdę , uśmiechnę się choć do śmiechu mi nie jest, i pójdę na promile, tak bo się staczam, tak bo się zmieniłam, chcecie w to wierzyć, wierzcie, proszę, a ja będę udawać, że mnie to nie obchodzi, że po mnie spływa, a tak naprawdę zbiera się w środku..

Au revoir